எங்கள் வீடு

தென்றலிலே தவழ்ந்து வரும் மலரின் வாசம்
தெவிட்டாத கனியின் சுவை தாயின் நேசம்
தென்னையின் கள்ளமிலா உயர்ந்தோங்கிய பாசம்
தெற்குமூலையில் செம்பருத்தி கதைகள் பேசும்

முற்றத்தில் முத்தாய்ப்பாய் முருங்கை மரம்
சுற்றத்தின் அன்பும் கருணையும் எங்கள் வரம்
குற்றத்தை மன்னிப்போம் என்றும் பல தரம்
வருகை புரியுங்கள் எங்கள் வீட்டிற்கு ஒருதரம்

சாணம் மெழுகிய வாசல் பளபளக்கும் - அதில்
வானம் பார்த்து பூக்கள் பல மினுமினுக்கும்
காணம்பாடி காக்கைகுருவிகள் முனுமுனுக்கும்
தானியங்கள் தின்று நீரருந்தி சலசலக்கும்

வாய்க்கால் தெளிவாய் ஓடும் மிக அருகில்
வாய்ப்பு கிடைத்தால் போதும் ஓடுவோம் நீராட
வாய்க்காது அதுபோல் இன்று குளித்து மகிழ
வாயார வாழ்த்துவேன் வாய்க்காலை என்றும்

மை

பொதி சுமப்பது கழுதையின் முதற் கடமை
விதியை பழித்து முயலாமலிருப்பது முழு  மடமை
நதியில் எறிந்தும் மூழ்காதது தனி திறமைத்
சதிசெய்தாலென்றும் நேரும்  தீரா பகைமை
காலம் கடந்து மெல்ல வெல்வது வாய்மை
காலனிட மிருந்து நம்மை  காப்பது தூய்மை
காக்கைக்கும் தன்குஞ்சு பொன்குஞ்சாவது தாய்மை
உயிர்களெல்லாம் வணங்கும் பராசக்தி பெண்மை
உயிர்த்துடிப்பாய் இருக்கும் விழிப்புணர்வே ஆண்மை
இவ்விருவரும் இணைதேயிருந்தால் இனிமை
தனிமனித சுதந்திரம் இருவருக்கும் சம உரிமை
அனைவர்க்கும் ஞானத்தை அளிப்பது தனிமை

வண்ண வண்ண காதல்

நடந்து வந்தாள் என்னவள்
 நீல வண்ணப்  புடவையில் - சில்லென்றே
 மயக்கத்தில் மாதயை  நோக்க
சிவந்தது கன்னம் நாணத்தில்
வெள்ளை மனத்தால் வெளிபடுத்த இயலவில்லை
கன்னியிடம்  காதலை
பச்சையாய் பேசிவிடுமாறு நண்பர்கள் நச்சரிக்க - உடன்
கருத்தது முகம் கருத்தரித்தது மூர்க்கம் - அய்யோ
 வானவில்லாய் எங்காதல் வந்து வந்து போக
நொந்து மனம் வெம்பி
கானல்நீராய் ஆனது
என்னவளின் நினைவுகள் தன்னில்

கடவுளும் வரங்களும்

அகண்ட பேரண்டமே எனது வீடு
நட்சத்திர கூட்டங்கள் நண்பர்கள்
நிலவிலும் உள்ளது விலாசம்
பிரபஞ்சமே நீ பூமித்தாய் மீது
விண்கற்களை எறிந்தாலும்
சபிக்கமாட்டாள்   உன்னை
அணுக்கழிவுகளால் துளைத்தாலும்
சளைக்காமல் அலையடிக்கும்
கடலண்ணன் என்று இப்படி
பல சொந்தங்கள் எனக்கிருக்க
கடவுள் வந்து என்னிடம்
"வரங்கள் என்ன வேண்டும்"
என்று பரிவுடன் கேட்க
"மரங்கள் போன்ற பல
வரங்கள் உள்ளன எங்களிடம்
வாருங்கள் நீங்களும் பூமிக்கு
வருகை புரிந்து தாங்கள்
வருடங்கள் பல ஆகின்றனவே "
என்று நான் வினவினேன்
"அவதாரங்கள் பல எடுத்தேன்
அயோக்கியர்கள் சில பேரை
அழிக்க இன்றோ நல்லவர்கள்
சில பேரை காப்பாற்ற
பெரிய அவதாரங்கள் பல
எடுத்தும் முடியவில்லை
முற்றுபெறவில்லை முடிவில்லா
துன்பங்கள் வாழ்வில்"

நெல்லையின் வளம் காப்போம்

நெல்லை சீமையிலே

நயினார் குளக்கரையிலே

நாள்தோறும் மிதிவண்டியிலும்

நடைபோட்டும் சென்ற

நல்ல காலங்கள்

ஓடிவிட்டன

தார் அதிகநாள்

தங்காத மண் சாலை

தங்கமாய் மின்னும்

நெல்மணிகள் ஒருபுறம்

பெருங்கடலென அலையுடன்

பெருமையாய் நயினார்குளம்

மறுபுறம் அழகு சேர்க்கும்

சுழன்று அடிக்கும்

காற்றில் மிதிமிதியென

மிதிவண்டியை மிதித்து

நதியென ஓடோடி

பள்ளிக்கடலை அடைவோம்

சிறார்களாய் நாங்கள்

குளத்தருகே வெயிலுக்கு

குடை பிடித்தாற்போல்

அழகிய ஆலமரமுண்டு

அதனடியில் மாடன்

கோவிலும் உண்டு

அருகில் வயலில்

உழுது களைத்து

விழுதுகள் அருகில்

இளைப்பாறுவார்கள்

உழவர்கள் சிலர்

மாடனை உருகி

தொழுவார்கள் பலர்

இப்படி காட்சிகள்

பல காணலாம்

இன்றோ வயல்வெளிகள்

இருண்டு விட்டன 

வீட்டுமனைகள் பெருக்கம்

கண்டு பயிர்களெல்லாம்

மருண்டு விட்டன 

எமது நீரின சொந்தங்கள்

வீடுகளாம் அழகிய

வாய்க்கால்கள் எல்லாம்

வறண்டு விட்டன

கழிவுநீர் கால்வாய்களாய்

மாறி விட்டன

கரை புரண்டோடும்

தாமிரபரணி அன்னை

நவீன துச்சாதனர்களால்

மணலெனும் துகிலுரிக்கப்பட்டு

நாணி குறுகி நிற்கிறாள்

காப்பாற்ற கண்ணபிரான்

கதைகளில்தான் வருவாரோ ?

குளங்கள் அழிந்து

குடியிருப்புகளாய் மாறிவிட்டன

மழைக்காலங்களில்

நீர் புகுந்துவிட்டதென

நிவாரணம் கேட்கிறார்கள்

நெல்லுக்கு சிவபெருமான்

வேலிபோட்டதாக புராணம்

சொல்வதுண்டு இனிவரும்

காலங்களில் நெல்லுமில்லை

வேலியுமில்லை நீருமில்லை

வேனற்காலம் மட்டும்

வாட்டும் நிலை

வாராமல் தடுக்க

வாலிபர்களே உடனே

இயற்கையை சுரண்டுவதை

தடுக்க போராடுவோம் வாரீர் !

பிள்ளைபிராயத்து காதல்

முல்லை அரும்பான

பிள்ளை பருவம்

கடந்து அவன்

அரும்பு மீசையும்

குறும்பு பார்வையும்

கரும்பின் சுவையான

கற்கண்டு பேச்சும்

பனித்துளியாய் முகம்

முழுதும் பருவத்தில்

வளரூக்கி விதைத்த

பருக்களும்

அவை முழுவதும்

நீங்கி முகம்தான்

வளவளவென்று

வாளிப்பாக மாற

ஏங்கி கண்ணாடி

முன்னே வெகுநேரம்

கடுந்தவம் புரிந்து

கடலைமாவும்

கட்டித்தையிரும்

கலந்து முகத்தில்

தேய்த்து கொள்வான்

சிகையலங்காரத்தை

சினிமா நட்சத்திரங்கள்

போல் பலவாறு

மாற்றி சிலிர்த்து

கொள்வான்

பெற்றோரை

எதிரியாய் பார்ப்பான்

நண்பர்கள் கடவுளாய்

தெரிவார்கள்

நங்கையின் கடைக்கண்

பார்வைக்கு எங்கும்

மனது காலநேரம்

தெரியாமல் தறிகெட்டு

ஓடும் பரிபோல்

தன்னை கதாநாயகனாய்

காட்ட கதைகட்டுரை

ஓவியம் கவிதை

பாடல் ஆடலென

திறமைகளை

பாவையர் முன்னே

வெளிப்படுத்தி

வெட்கத்துடன்

அவர்களின்

பாரட்டிற்கு

பரிதவிப்பான்

உலகமே

உன்னதமாய்

தோன்றும் வயது

ஆதாயம் பாராமல்

அனைவரிடமும்

அன்பு செலுத்துவான்

இவன் பிற்காலத்தில்

சாதனை புரிவான்
சொத்துக்கள் பல
சேர்ப்பான் பணத்தை
சம்பாதித்து குவிப்பான்
போன்ற எதிர்பார்ப்பு
இல்லாமல் இவனையும்
இளநங்கை ஒருத்தி
இதயத்தில் இருத்தி
காதல் புரிந்தாள்
வெள்ளை மனது
வெளிப்படுத்த
முடியவில்லை
பொருளாதார
நெருக்கடியில்
பாவம் அந்த
நடுத்தரக்
குடும்பத்தின்
பையன் மேலும்
படித்து உழைத்து
முன்னேற சென்றான்
அவளின் காதலை
புரிந்த கொண்ட
பொழுது அவளும்
இந்த உலகின்
சந்தர்ப்ப காதலில்
சிக்கி திருமணம்
செய்து கொண்டாள்
எல்லாம் சாதித்த
அவனின் மனது
ஏதோ ஒன்றிற்கு
ஏங்கி தவிக்குது
எதிர்பார்ப்பில்லா
அந்த தூய அன்பிற்கு ......

தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா

சம்மட்டியால் மிகவும் வேகமாக

நம்மை நாமே தாக்கிகொள்கிறோம்

சம்மங்கிபூவாய் இருந்த மனதில்

மாறாத தழும்புகளாய் பிரச்சனைகள்

சமரசம் செய்து பழியை நேர்த்தியாய்

பிறர் மேல் தூக்கி போடுகின்றோம்

சமமாய் இருந்த மனம் தனில்

பள்ளத்தாக்குகள் பல ஏற்படுத்திவிட்டோம்

வாழ்க்கையின் தொடரும் சோதனைகளால்

வழிமாறி செல்லும் நாம்

வாழைமரத்தின் தியாகத்தை

போற்றி புகழ வேண்டும் மனதால்

  

வாகை சூடி வெற்றி பெற முடியாததற்கு

பிறர் மேல் குறை கூறி நாம்

வாய்சொல்லில் வீரன் என்ற

பட்டதை வாங்க வேண்டாம்

நம்மையே பிரதிபலிக்கும் கண்ணாடி

இவ்வாழ்க்கை அதனால்

நன்மையே பிறர்க்குசெய்து

நல்லதையே பார்ப்போம் எந்நாளும்

நன்றி எதிர்பாராது குறிப்பறிந்து

நல்லவை பிறர்க்கு செய்து

நலமுடன் வாழ நாளும்

சங்கல்பம் செய்வோம் சாதிப்போம்

   

தேகமும் மேகமும்

மோகத்தை கொன்று

தேகத்தை வென்ற

வேகத்தில் நான்

மேகத்தை பார்த்தேன்

மேகம் சொன்னது

"ஓ மனிதனே

உனது தேகமும்

என்னைபோன்றது

கடலிலிருந்து

நீராவியாய் எழுந்து

மேகமானேன்

மலைகளையும்

பள்ளத்தாக்குகளையும்

கடந்து தென்றல்

தழுவியதும் மீண்டும்

மழையாய் மாறி

கடலில் கலக்கிறேன்

நீயும் இவ்வுலகில்

பரமாத்மாவிடம்

இருந்து தேகத்தில்

ஆவியாய் இணைந்து

இன்ப துன்பங்கள்

வெற்றிதோல்விகள்

ஆகிய மலைகளையும்

பள்ளத்தாக்குகளையும்

கடந்து மரணத்தை

தழுவியதும்

ஆன்மா கடவுளை

மீண்டும் அடைகிறது"
மனது சாந்தமானது

உலகில் உள்ள

உயிர்கள் உள்ளே

உறைந்திருப்பது

பரம்பொருளே!

குழந்தை தொழிலாளர்கள்

சிரித்து மகிழ்ந்து

சிந்தை தெளிந்து

பள்ளி செல்லும்

பாங்கை மறந்து

செல்ல சிறார்கள்

செய்கிறார்கள் பணி

செல்லும் இடமெல்லாம்

கண்கள் குளமாகி

மனது ரணமாகி

இதயம் கணமானது

இதை தடுக்க

சட்டங்கள் போட்டும் 

சரிவரவில்லை

திட்டங்கள் போடும்

அரசாங்கம் பிள்ளைகள்

பட்டங்கள் வாங்க

வழி செய்ய வேண்டும்

வறுமை அருகி

வளங்கள் பெருகி

நலங்கள் பெற்று

நாளும் பிள்ளைகள்

பள்ளிகள் சென்று

பாங்குடன் படித்திட

பங்காற்றுவோம்

பணிவன்புடன்

பாரதி

கடையத்தில் கண்டேன்

பாரதி வாழ்ந்த வீட்டை
தடையேதும் இல்லாது
கவிதை மழை பொழிய
குடையேதும் இல்லாது
மக்கள் அதில் நனைய
சொற்கள் அருவியாய்
என் மனதில் கொட்டிட

கடைக்கோடி அடியேன்

தொழுதேன் கண்ணீர்

மல்க

பாரதியே நீ கவிதைகளை

காகிதத்தில் எழுதவில்லை

அன்பெனும் எழுதுகோலால்

அறிவெனும் மைகொண்டு

அண்டசராசரங்களில்

பதித்திருகிறாய் அதனால்

காலத்தையும் கடந்து

இளமையாய் ஒளிர்கிறது

உனது படைப்புகள்

நினைவுகள்

என்னவளே உனது

நினைவுகள் எனது

மனதில் ஓயாது

கடலலையாய்....

உடலைவிட்டு ஆவி

பிரிந்தாலும் மீண்டும்

மழையாய் மாறி

எண்ணக்கடலில்

உனது நினைவுகளில்

மூழ்குவேன்

கண்ணீர் சிறந்தது

துன்பத்தின் உச்சத்தில் உதிரும் கண்ணீர் சிறந்தது (அதை)

துடைக்க வருவோர் உதிர்க்கும் கண்ணீரும் சிறந்தது

துவளாமல் உழைத்த களிப்பின் கண்ணீர் சிறந்தது

துள்ளும் மனதின் ஊற்றின் உற்சாக  கண்ணீர் சிறந்தது

காதலின் வெளிப்பாட்டில் கசிந்துருகும் கண்ணீர் சிறந்தது
காமத்தின் உச்சத்தில் சாந்தமாய்வரும் கண்ணீர் சிறந்தது
காதலின் தோல்வியில் ரணமாய் வரும் கண்ணீர் சிறந்தது
மோகத்தை மூடி வைத்து மனதைமுட்டும் கண்ணீர் சிறந்தது

வானத்தின் அழுகையாம் மேகத்தின் கண்ணீர் சிறந்தது
கானத்தின் மேன்மையால் சிந்தும் கண்ணீரும் சிறந்தது
ஊனத்தை வென்ற களிப்பின்  உன்னத கண்ணீர் சிறந்தது
மோனத்தின் ஆழத்தில் அன்பின் ஆனந்த கண்ணீர் சிறந்தது

உவகை கண்ணீரென இரு துருவங்களுக்கிடையே
உருண்டோடிக்கொண்டிருப்பதே இவ்வாழ்க்கை இதில்
உலகத்தில் உவகைமட்டும் உன்னதமென்று மிக
உரைப்பவர் கண்ணீரின் மகிமை அறியாதவர் .

தன்முனைப்பு

தன்முனைப்பை தவிர்க்க முடியவில்லை தவிக்கிறேன்

ஆணவத்தை அடக்க முடியவில்லை ஆண்டாண்டுகாலமாய்

எளிமையான எழையிடமும் ஒளிந்துகொண்டிருக்கிறாய்

வளமையான செல்வர்களிடம் ஒளிர்ந்து கொண்டிருக்கிறாய்

பழமையான முதியோருடன் பகட்டாய் பதிந்திருக்கிறாய்

இளமையான சிறார்களிடம் சிரித்து கொண்டிருக்கிறாய்

ஆட்சியாளரின் தலைதனில் தவழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாய்

மெய்சாட்சியாய் மனம்தனில் திகழந்து சாதனைகளை

பொய்காட்சியாய் எண்ணத்திரையில் வரைந்து சோதிக்கிறாய்

மாட்சிமையான ஞானம்தனை சிதைத்து விடுகிறாய்

ஆணவம்

ஆணவம் என்பது ஆமையை போன்றது கண்டீர்

ஆதாயம் பிறர்க்கு செய்யும் போதும் மெல்ல

ஆழமாய் நுழைந்து விடும் தழைத்து விடும்

ஆற்றொன்னா நோயாய் மனதில் பதிந்து விடும்

சேவைகள் பல மக்களுக்கு செய்வேனென்று பலர்
தேவைகள்தான் அறியாது வீண் வெகுமதிகள் கொடுத்து
நாவை அடக்காது நால்வித கருத்துக்களை நவின்று
சாவைத்தான் அடைவார்கள் கடைசியில் வெறுத்து
புண்ணியங்கள் செய்கிறோம் என்ற நினைப்பினில்
புளகாங்கிதத்துடன் ஆணவமெனும் போதையில்
புரியாமல் தீயவர்களை தழைக்க வைக்கிறார்கள்
புன்செயல்கள் புரிபவர்களை பிழைக்க செய்கிறார்கள்

வேள்விகளாய் கேள்விகள்

கொட்டும் அருவியிடம்

பட்டென்று ஓர்கேள்வி

கேட்டேன் "ஏனிப்படி

ஓயாமல் விழுந்தோடி

கொண்டிருக்கிறாய் ! "

பட்டும்படாமலும் பதில்

வந்தது

"ஓ மனிதனே! நீங்கள்தாம்

பலனை எதிர்பார்த்து

பணிகள் செய்வீர்கள்

எங்கள் நீர்வீழ்ச்சி

தங்கள் மன மகிழ்ச்சி"

என்றது நல்லருவி.

தாமரையிடம் கேட்டேன்

தரமான ஓர் கேள்வி

"தாங்களை ஆதவன்

தழுவியதும் மலர்வது

எதற்காக ? "

தாமதமின்றி உடனே

தாமரை நவின்றது

"மட்டற்ற மகிழ்ச்சியில்

மலர்கிறேன் மணத்துடன்

காரணமின்றி காரியமாற்றும்

உதாரணம் யான் "

"ரோசாப்பூவே முள்ளுடன்

மலர்வது எதற்காக என்றேன் ?"

"உனது மனது போன்றவள் 

யான் துன்பமுட்கள்

துளைக்கும் போதும் இன்பத்தில்

திளைக்க இன்ப இதழ்கள்

தளைத்து விரிந்து பரிவுடன்

வருடுதல் போல் மலர்கிறேன்"

என்றது ரோசாப்பூ கனிவுடன்.

மேகத்திடம் ஞான

தாகத்துடன் கேட்டேன்

"நீவீர் நீரைப் பொழிவது

எதற்காக ? "

"முன்பு முற்போகம் விளைய

முழுமையாய் உயிர்கள் எலாம்

இன்புற்றிருக்க உள்ளத்தின்

கருணையில் காரணமின்றி

கண்ணீர் வருவது போல்

தண்ணீர் மழை பொழிந்தேன்

இன்றோ இயற்கையை

சுரண்டி பூமியன்னையை

தோண்டி மணல்குழந்தைகளை

விற்கும் கெட்ட மனிதர்களை

எண்ணி உள்ளம் குமுற

புயல் மழையாய் கொட்டுகிறேன் "

என்றது மேகங்கள்.

இப்படி யான் பல கேள்விகளை

இயற்கையிடம் கேட்க அதுவும்

பதில்களை அளிக்க கேள்விகளின்

ஆழமோ அதிகரிக்க பதில்கள் தாம்

மௌனக்கடலில் மூழ்கியது.

வாழ்க்கை

வாழ்க்கை என்ன பெரிய மந்திரமோ ?

வளவளவென்று அர்த்தங்கள் புரிய வில்லை

வாழ்க்கை என்ன ராஜதந்திரமோ?

வளமுடன் வாழ்வது நரிகள் மட்டும் தானோ?

வாழ்க்கை என்ன எந்திரமோ ?

வழக்கமாய் செய்வதையே திரும்ப செய்யவதால்?

வாழ்க்கை என்ன பெருங்கனவோ ?

கனவிலும் கனவு காண்கிறோம் என்பதனால்

வாழ்க்கை என்ன பெருங்காயமோ?

காயம் அழிந்தாலும் எண்ணமாயமாய் மணக்குமோ?

வாழ்க்கை என்ன பெருக்களோ?

வான்வரை நமது மக்கள் தொகை பெருகுவதால்!

  

கவிஞர்கள்

கம்பன் வீட்டு கட்டுத்தறியும் கவிப்பாடும்

ஏழை வீட்டு அடுப்புக்கரியும் கவிப்பாடுவேன்

சிறுவன் யான் தவறிருந்தால் மன்னியுங்கள்

தருவேன் நல்ல கவிதையாய் நம்புங்கள்

கார்மேகமாய் கவிதை மழை பொழிய

கனிவுடனே அதில் அடியேன் நனைய

கால்களும் அழகு சந்ததிற்கு நடம்புரிய

கலந்தேன் கருத்தில் எண்ணங்கள் தெளிய

வானத்திற்கு ஒப்பாக கவி வடிக்கும்

கவிவாணர்காள் மயக்கும் தங்கள்

வார்த்தை வீச்சும் செந்தமிழ் பேச்சும்

வாடிய பயிரையும் உயிர்பிக்கும் மூச்சு

கவிப்பாடும் திறன் எங்கிருந்து வந்தது

கவிஞர்களின் ஊன் உயிரிலும் கலந்தது

கவிப்பாடி நான் எழுத்துவதற்கு சிறந்த

எழுதுகோல் தருக தொழுது கவியெழுத

திருமணம்

திருமணம் ஒரு

பெருஞ்சிறை என்ற

தெளிந்தோர் வாக்கு 

உண்மையென்று யான்

உணர்ந்திட்டேன் இன்று

"சுதந்திரம் பறி

நிரந்தரமாய்" இது

இன்றுலகில் எல்லா

திருமணத்தின் சிறை

மந்திரம் காணீர் !

ஆயுட்தண்டனை இது

ஆனந்தத்தை கெட்ட

ஆணவத்தால் உடன்

அழித்துவிடும் நம்மை

முடக்கி விடும் கண்டீர் !

குறியொன்றும் இல்லாது

குறிப்பறிந்து உதவாமல்

குதூகலத்தை போக்கி

கூனி குறுகிட செய்யும்

குதர்க்கமாய் திருமணம்

கவிதை எழுத முயற்சி

செந்தமிழில் எளிமையாய் கவிதை
எனக்கு எழுத தெரியாது

சந்தத்துடன் நயனமாய்
பாடல் இயற்ற தெரியாது
எனினும் தமிழ்

சொந்தங்கள் பெருமையாய் மனதில்
எனது கவிதையை அவர்கள்

பந்தங்களுடன் பொறுமையாய்
படித்திட வேண்டும் என்றும்

பைந்தமிழில் பாங்குடன்
பாக்கள் பலநூறுவடித்திட
பைம்பொழிலில் தருவின் நிழலில்
பூக்கள் எனை வருடிட பையவே
எனைசூழ்ந்த தருணங்களின் சாயல்மிக நெருடிட

எண்ணச்சுழலில் எழுந்து
கண்ணீராய் பொழிந்தது கவிதை

விடாது வார்த்தைகளை துரத்திட
கண்களிரண்டும் வலித்திட

மூடா இமைகள் விரல்களிடம்
"ஏதாவது எழுதுஎன" துடித்திட

படாத பாடு பட்டு மூளையின்
ஆணைக் கிணங்க வெடித்து

சடாரென்று உதித்தது
ஆதவனாய் கவிதை என்னில்

ஒளிந்து கிடக்குது கவிதைகள்

பற்பல பிரபஞ்சத்தில்- மனம்

தெளிந்து கிடைக்குது எண்ணங்கள்
கவிதை இயற்றிட நலிந்து
கிடந்த யான் தாமரையாய்
மலர்ந்து கவித்தேன் வழிந்து
ஓடுகிறது எனது
இதயகமலத்திருந்து ஆறாய்